Collecteren – inzameling van de gaven
Collecteren – inzameling van de gaven
Velen van ons zullen dankbaar zijn dat de gang naar Gods huis weer is zoals voor de coronapandemie. Enkele maatregelen die we in de kerk genomen hebben tijdens de pandemie, worden nog steeds in stand gehouden. Dit betreft de aanpassingen tijdens het Heilig Avondmaal en de aanpassing op het collecteren.
Vanuit de gemeente komen er signalen dat de rondgang met de collectezak wordt gemist. Kinderen hebben geen besef meer wat de inzameling inhoudt en ook de koppeling met de voorbeden is er niet meer.
De diaconie heeft besloten om D.V. 8 maart, op biddag, weer te beginnen met de rondgang van de collectezak.
De collectebonnen zullen niet weer in gebruik worden genomen. Uiteraard blijft het mogelijk om uw gaven via de digitale methode over te maken voor de bestemde doelen.
De diaconie hoopt met het herinvoeren van het collecteren voor allen weer zichtbaar wordt, dat we onze offergaven geven voor de Heere, Zijn dienst en onze naaste.
Zie ook onderstaand artikel van ds. P.C. Hoek dat vorig jaar is gepubliceerd:
“De collecte, zoals wij die doorgaans noemen, is een wezenlijk onderdeel van de eredienst, en dat is niet van vandaag of gisteren. In de liturgie van de synagoge, de directe voorloper van de vroegchristelijke liturgie, werden de tienden ingezameld. En als het over de christelijke kerk van het eerste uur gaat: in Handelingen lezen we al van de verkiezing van zeven diakenen aan wie de diaconale zorg jegens hen die gebrek hebben, wordt toevertrouwd.
In deze vroege tijd brengen de leden van de gemeente gaven in natura en in geld mee naar de samenkomst van de gemeente. Van deze gaven wordt de gezamenlijke liefdemaaltijd gehouden en wat overblijft wordt gedeeld, met name onder armen, zieken en gevangenen, zodat niemand gebrek hoeft te lijden. Rond het jaar 200 doet dan een rieten mandje, ”corba” genoemd, zijn intrede in de dienst; het gaat rond en iedereen kan daar zijn geldelijke gave in kwijt.
Nu staat deze geldelijke gave ten diepste als deel voor het geheel: ze staat voor de hele mens met de hem of haar geschonken gaven. Het gaat om meer dan een gift. Het inzamelen van de gaven in de eredienst is dan ook echt iets anders dan wanneer je wat geeft aan de collectant die aan de voordeur staat. De gave is óók uitdrukking van het wijden van ons leven, onze krachten, onze gaven en ons bezit aan de Heere. De gave die we geven, is beschikbaar tot Zijn dienst, net zoals –als het goed is– ons hele bestaan Hem ter beschikking staat. De collecte is dan ook een wezenlijk onderdeel van de eredienst. Voor Calvijn is het ondenkbaar dat er een samenkomst van de gemeente is zonder prediking, gebed, sacrament én aalmoes.
Het feit dat we onze gave in de vorm van geld geven, kan dit besef van het wijden van wat we zelf ontvingen aan de dienst van de Heere al doen vervagen. Het is weinig concreet. En soms bekruipt je het gevoel dat we met het geven van een goede gift onze eigen roeping om naar hen die nood kennen om te zien en de dienst van de Heere te bevorderen bijna afkopen. Laat er dus minstens het besef blijven, én de liturgische vorm die daarbij hoort, dat we onze gaven voor Hém neerleggen. Hoe wezenlijk is het wanneer we, zelf door de Heere bediend, ook mogen dienen. En als het over de diaconale gaven gaat: wat een voorrecht is het om, als we zo rijk bedeeld zijn, ook te mogen mededelen aan anderen. Dat is Bijbelse barmhartigheid: dienen met gebeden én gaven.”
Een hartelijke groet,
Uw diaconie